"Isveren Tehdidi" (daha evvel duymadim, acaba bunu ben mi uydurdum, baska soyleyen de var mi?) faktorune karsi ben kendi tedbirlerimi aldim. Ancak, ben hem bir calisanim, hem de bir yoneticiyim.
Once uzun yillar sadece bir calisan olarak ne yaptim onu anlatayim: Cok basit. Itilip, kakilmayi sadece gerektigi surece tolere ettim ve surekli alternatiflere kendimi acik tuttum. Insanlar ev, is, sehir degistirmekten hoslanmazlar ama bunlar benim icin zor degildir. Ogrendigim en onemli sey su: "Isinizden ve ucretinizden memnun musunuz? Cevabiniz evetse, uzulmeyin gecer!". Mutlaka dengeleri bozacak bir "torpilli", sizi ve emeginizi takdir etmeyecek bir yeni "patron" gelir ve hosnutlugunuz gelip gecicidir. Oyleyse surekli alternatiflere bakmak ve isgucunuzun piyasa degerini bilmek onemlidir. Eger piyasada size daha iyi kosullarda is sunacak birileri yoksa a. zannettiginiz kadar kiymetli degilsinizdir, b. piyasa durgun, isler kesattir. Kiymetinizi artirmak icin daha cok calismaniz, yetkinliklerinizi artirmaniz gerekir. Isler kesatsa, care yok bekleyeceksiniz.
Bir yonetici olarak da karsilastigim en onemli acmaz, hak eden, zeki, sorumluluk sahibi calisanlarima daha iyi imkanlar ve bir kariyer plani sunamamak oldu. Bu calisanlarim icin ust yonetimle gereken herseyi konustum, onlari terfi ettirebilmek icin elimden geleni yaptim ama kimi zaman basarili olamadim. O zaman sanslarina kusmeleri disinda bir alternatif sunmam gerektigini dusundum. Sirket icinde baska bir bolumde firsatlar yaratma imkanimiz yoksa, boyle bir calisani kaybetmeye riza gostermemiz gerekir dedim. Bu tur calisanlarimla hep acikca ve durustce konustum. Baska is aramak isteyenlere asla kostek olmadim, bilakis bir numarali referanslari olmaya, yaptiklari is gorusmeleri uzerinde onlarla konusup, kendi tecrubem olcusunde yol gostermeye gayret ettim. Sonucta daha iyi kosullara kavusmalari beni ancak memnun eder. Ya benim is kaybim? Yoneticiligin bir geregi de yeni calisanlari yetistirmektir. Daha genc, daha az tecrubeli kisileri ise alip, biraz daha fazla zaman ve gayret sarf ederek, yenileri yetistirmeye calistim. Ust yonetime hesap vermekten hic cekinmedim. Simdi Ust Yonetim'in icindeyim ve bu fikirlerimi gayet rahat soylemeye devam ediyorum. Diger arkadaslarimin benimle ayni fikirde olmadiklarini da biliyorum ama zihinlerinde kucucuk bir kusku uyandirabiliyorsam, ne ala. Maalesef cogu yonetici (patron degil ucretli yonetici hem de) calisanlara "kole" gozuyle bakiyor. O giderse beriki gelir, it urur, kervan yurur (pardon my French) diye dusunuyorlar. Boyle yoneticiler de bunlari dizginlemeyen patronlar da iyi ve kaliteli calisanlari kaybetmeye mahkumdur. Bu tipler zaten genellikle en iyilerle calismak istemezler, onlari tehdit olarak gorurler ve vasat, nispeten silik, fazla baskaldirmayacak calisanlari bulup, onlari kendilerine bagimli kilmaya gayret ederler. Bu apayri bir yazi dizisi olur, o nedenle kisa kesiyorum.
Bu blogdaki yazilari bloguma link vererek ya da blogu referans gostererek kullanabilirsiniz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder