Eskiden televizyonun tek kanal oldugu, siyah beyaz oldugu, her aksam yayin bitisi (!ne? yayin bitiyor muydu yani?) Istiklal Marsindan sonra, "Lutfen televizyonunuzu kapatmayi unutmayiniz" diye bir yazinin ciktigi donemlerde bazen yayinda ariza oldugunda ki oldukca sik olurdu bu, ekrana bir "Necefli Masrapa" resmi gelirdi. Butun millete gina getirecek kadar uzun sure boyunca Necefli masrapa hazretinin resmini seyrederdik. Kimin fikriydi bilmiyorum. Neden manzara degil de masrapa? Yahut da eski Turk eserlerini koyacaksin madem, biraz da gumus nalin, hamam tasi, cesm-i bulbul filan degil?
Neyse bizim sirkette de IT ozurlu insanlar cogunlukta oldugundan bilgisayarlari kapatmiyorlar. Kac kere uyarsan da, duyuru yayinlasan da bos. Seytan diyor ki, uygula bir policy, kapatmayanin ekranina koy bir "Necefli Masrapa" resmi ve de ki kapatmadigin icin senin makine arizali, biz o ise vakit ayirana kadar necefli masrapayi seyret, isini de kagit kalemle hallet! Nasil fikir ama?
Bu blogdaki yazilari bloguma link vererek ya da blogu referans gostererek kullanabilirsiniz.
T'POL
5 Temmuz 2007 Perşembe
2 Temmuz 2007 Pazartesi
Onemli seyler, onemsiz seyler ve para
Gectigimiz 3 hafta boyunca annem bende misafirdi. Gezdik, sakalastik, sinemaya gittik, TV izledik, o pisirdi, ben yedim. Gecen yil da birlikte uzun ve guzel bir seyahat yapmistik zira calismaya bir sure ara vermistim. Babami yillar once kaybettim. Tam baba-kiz'dan iyi iki dosta donusmek uzereyken ansizin vefat etti. Bunun hayatimda olusturdugu boslugun tarifi imkansiz.
Annemle artik yakin iki arkadas, hatta kardes gibiyiz. Klasik annelere benzemez. Ilgisiyle bogmaz ama onun bizi sevdigini ve cok sefkatli oldugunu iyi biliriz. Hayatimizla ilgili kararlara karismaz. Fikrini sorarsak soyler ama kendi fikirlerini ve degerlerini asla dayatmaz. En onemli gorevinin bize iyi bir egitim vermek oldugunu soyler. Bunu da basardigini dusunmektedir ve mutludur. Yillardir beraberken iyi zaman geciririz. Bu sene ilk kez onun da benim de yaslanmakta oldugumuzu hissettim. Ileriye donuk seyahat planlari yaparken onun "Insallah, kismet olursa, bakalim o zaman ne halde olacagiz" gibi sozler sarf ettigini fark ettim.
Bana geldiginde cok uzun kalmiyor. Bazen 1 ay bazen daha az. Ben de ancak arada bir hafta sonlari onu ve kardesimi gormeye gidebiliyorum. Yeni isimde maalesef Cumartesi calismak bir gelenek. Nefret ediyorum ama herkes ise giderken, gitmemezlik edemem. Ne dinlenebiliyorum, ne de hafta sonu kacamaklari yapabiliyorum. Annemle gecirebilecegim kaliteli zaman cok sayili olabilir. Allah ona uzun ve saglikli bir omur versin ama ya vermezse? Ondan ve kardesimden ayri bir sehirde oturmakla, onlarla gecirebilecegim zamandan fedakarlik etmis oluyorum. Ote yandan burada kazancim iyi. Ilerisi icin para biriktirmeye calisiyorum ve en azindan bir 10 sene daha bu sekilde calisabilirsem, yaslilikta rahat edebilecegimi hesapliyorum. 10 yil sonra istesek de annemle birlikte simdi gezdigimiz gibi gezemeyiz sanirim. Bu nasil bir acmazdir? Bu konu birden dank etti ve beni cok uzdu. Gencken bunlari gorebilseydim, para biriktirme isini o zaman baslatirdim ve belki simdi annemin oldugu sehirde yasamak maddi acidan kotu olmazdi. Rahmetli dedem "genclik bilse, ihtiyarlik muktedir olsa" derdi. Ne kadar hakliymis...
Annemle artik yakin iki arkadas, hatta kardes gibiyiz. Klasik annelere benzemez. Ilgisiyle bogmaz ama onun bizi sevdigini ve cok sefkatli oldugunu iyi biliriz. Hayatimizla ilgili kararlara karismaz. Fikrini sorarsak soyler ama kendi fikirlerini ve degerlerini asla dayatmaz. En onemli gorevinin bize iyi bir egitim vermek oldugunu soyler. Bunu da basardigini dusunmektedir ve mutludur. Yillardir beraberken iyi zaman geciririz. Bu sene ilk kez onun da benim de yaslanmakta oldugumuzu hissettim. Ileriye donuk seyahat planlari yaparken onun "Insallah, kismet olursa, bakalim o zaman ne halde olacagiz" gibi sozler sarf ettigini fark ettim.
Bana geldiginde cok uzun kalmiyor. Bazen 1 ay bazen daha az. Ben de ancak arada bir hafta sonlari onu ve kardesimi gormeye gidebiliyorum. Yeni isimde maalesef Cumartesi calismak bir gelenek. Nefret ediyorum ama herkes ise giderken, gitmemezlik edemem. Ne dinlenebiliyorum, ne de hafta sonu kacamaklari yapabiliyorum. Annemle gecirebilecegim kaliteli zaman cok sayili olabilir. Allah ona uzun ve saglikli bir omur versin ama ya vermezse? Ondan ve kardesimden ayri bir sehirde oturmakla, onlarla gecirebilecegim zamandan fedakarlik etmis oluyorum. Ote yandan burada kazancim iyi. Ilerisi icin para biriktirmeye calisiyorum ve en azindan bir 10 sene daha bu sekilde calisabilirsem, yaslilikta rahat edebilecegimi hesapliyorum. 10 yil sonra istesek de annemle birlikte simdi gezdigimiz gibi gezemeyiz sanirim. Bu nasil bir acmazdir? Bu konu birden dank etti ve beni cok uzdu. Gencken bunlari gorebilseydim, para biriktirme isini o zaman baslatirdim ve belki simdi annemin oldugu sehirde yasamak maddi acidan kotu olmazdi. Rahmetli dedem "genclik bilse, ihtiyarlik muktedir olsa" derdi. Ne kadar hakliymis...
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)