Blog Adab-ı Muaşeret Kuralları ve Apolitik Nesil

Blogumda henüz reklamlara yer vermiyorum. Reklamların içeriğini nasıl kontrol edeceğimi bilmiyorum. Ayrıca buradan gelir elde edebileceğimi de sanmıyorum. Öyle çok bilinen ve okunan birşey değil benim bu gevezeliklerim.

Reklam olmasın diye de genellikle herhangibir ürün ya da organizasyonun ismini de anmıyorum. Tek kanallı devlet TV'si ile büyüyen bir memur çocuğu olarak her nedense "aman reklam yapmış olmayalım" sesi kulaklarımda çınlıyor.

Hakikaten blog dünyasının adab-ı muaşeret kuralları nedir? Bankam iyi faiz veriyorsa, banka adı vererek bunu zikretmemde sakınca var mı? Ya da MSG içermeyen bir hazır çorba bulduysam, bunu paylaşmam uygun mudur? Deneyip de beğendiğim ya da beğenmediğim bir üründen bahsetmem doğru mu, yanlış mı? Ya da kitaplardan söz etmek?

Birileri kalkıp beni herhangibir ürün ya da marka hakkındaki fikrimden ötürü mahkemeye verir mi? Aklımı yiyeceğim yahu! Bizimkisi hakikaten yitik bir nesil galiba. 1980 öncesi "Aman kızım, evde okunan kitaplardan ya da annenle sohbetlerimizden dışarıda söz etme", "Ev dışında politika konuşulmaz", "Sağcı mısınız, solcu musunuz diye soran olursa, ben bilmem öyle şeyleri de geç" diyen rahmetli babamın sesi hala kulaklarımda.

Fakat her nasılsa dönemin politikacılarından biriyle inceden dalga geçen bir plak var bizde. Rahmetli Öztürk Serengil'in bir 33'lüğü. Çocukken dinlemeyi çok severdim. Yıllar sonra o plağın toplatıldığını öğrendim. Bizimkiler toplatılmadan almışlar plağı da bu sayede dinleyip, gülebildik.

Hayat zor; vallahi zor!