Evlilik ve Finans?

Geçenlerde yazıştığım bir okuyucum bana yeni bir yazı için ilham verdi. Bekar olduğum için evlilik üstüne konuşmam saçma gibi görünse de bazen uzaktan izlemek kişinin bazı şeyleri daha net görebilmesine de yarıyor.

Genellikle gençlere “erken evlenmeyin”, “finansal olarak ayaklarınız yere bassın, en az bir yıllık geçinme paranızı kenara koyun”, “dar çevreden eş seçmeyin” tarzı nasihatlerde bulunurum. Evlenmeden evvel üzerinde konuşulup, anlaşılması gereken şeylerden biri de muhakkak ki, ailenin tasarruf, yatırım ve benzeri konulardaki geleceği.

Eğer tutumlu biriyseniz, parayı sizi özgür kılacak bir araç olarak görüyorsanız, savurgan biriyle ya da ailesi sürekli finansal budalalıklar yapan ve sonra da yakınlarından faydalanmayı alışkanlık edinmiş biriyle evlenirseniz hayatın çekilmez hale gelmesi kaçınılmaz. Hemen her ailede maddi açıdan bir kara koyun bulunur. Hemen her ailede de bu kişiye yardımcı olmaya kendini mecbur hisseden, içten içe öfke duysa da kendi birikimlerini bu kişinin borçlarına harcayan biri bulunur. Üstelik de bazı aile üyeleri için parası olanın her durumda öne çıkıp, konuyu halletmesi normal ve hatta beklenen bir davranıştır. Oysa bu çok egoistçe değil mi? Sorumluluk sahibi düzgün insanlar zorlukla tasarruf ettikleri ve geleceklerini kurmak için kenara ayırdıkları paradan neden vazgeçmeliler? Ya ileriki yıllarda sağlık sorunları olursa, veya çocukları paraya ihtiyaç duyarsa onlara kim yardım edecek?

Üstelik de bu tür durumlar birbirini çok seven eşler arasında bile soruna yol açabilir. Tanıdığım iki çocuklu bir çift vardı. Eşlerden birinin kardeşi hayatını büyük hayaller peşinde, daha büyük hayal kırıklıkları içinde ve alkolizme esir olarak yaşadı. Kardeşi onu daima destekledi. Eşi bu konuda hiçbir zaman sorun çıkarmadığı halde kardeşine yaptığı yardımların büyük kısmını eşinden gizledi. Oldukça genç bir yaşta ölen bu kişinin kardeşi de birkaç yıl içinde vefat etti. Ne zamanki banka cüzdanları elden geçirildi, dul eş o zaman eşinin kendisinden gizli şekilde kardeşine destek olduğunu öğrendi. Eşini çok seven bu hanım kendini budala yerine konmuş hissetti. Olayın üzerinden uzun zaman geçmiş olmasına rağmen bu konuda ölmüş eşine hala kızgınlık duyuyor. Eğer konu kendisiyle paylaşılmış olsa asla karşı çıkmayacağını eşinin düşünememiş olmasını hazmedemiyor. Oysa eşinin kardeşinin zor zamanlarının önemli kısmında kendisi bizzat işleri ele alıp, yardımda bulunmuş biridir.

Eşlerin birbirine sadece sevgi duyması bir evlilik için yeterli değil. Birbirlerinin yaşam tercihlerini anlamaları, buna saygı duymaları, beraberce bir orta yol bulmaları ve hayatlarını güvene dayalı yaşamaları lazım.

Bizim toplumumuzda hala flörte, evlilik öncesi birlikteliklere hoş bakılmadığı için gençler bir an evvel evlenmeyi seçiyorlar. Oysa birbirlerini tanımak için uzun bir zamana ihtiyaçları var. Evlenmeden evvel para biriktirmeli, bazı ihtiyaçlarını kendileri karşılamalı ve bütçe yapmayı öğrenmeliler. Gelecekten ne beklediklerini, hedeflerini, bu hedeflere nasıl ulaşmayı planladıklarını tartışmalılar. Sizce de öyle değil mi?