Arada bir bana gelirler. Herseyden bikarim. Herseye homurdanirim ve alip basimi kacmak isterim. Nereye kacacaksam? Gectigimiz yillarda "tek yon Nepal bileti alacagim" derdim, bu aralarsa "Alaska'ya mi yerlessem" diye dusunuyorum. Hatta "Mars'ta koloni kuruldu, burada yasayacak denek lazim" deseler, "tamam ne zaman gidiyoruz" filan diyecegim.
Bu ruhsal durumun sebebi yaklasan 40. dogumgunum mudur? Yoksa hayatimla ilgili hissettigim tatminsizlik midir? Uzaktan bakan icin enfes bir hayatim olmali. Sonucta coluk yok, cocuk yok yani tercumesi sorun yok, sorumluluk yok. Ucreti, unvani, arabasi iyi bir isim var. Maddi problemim yok. Oturdugum ev benim. Sagligim fena sayilmaz. Ufak tefek arizalar var tabii ama genetik mirasimi red edemem ya. Boyle bakinca kendimi iyi hissetmemek icin essek olmam lazim degil mi?
Benim problemim, rutinlerden hoslanmamak. Hayat ne zaman rutine binerse bana geliyorlar. Yok yok, ben en iyisi gidip kendimi tekmeleyeyim ve sahip olduklarim icin sukredeyim. Bu moddan cikmam lazim. Bana yeni bir ben lazim...
Bu blogdaki yazilari bloguma link vererek ya da blogu referans gostererek kullanabilirsiniz.
T'POL
3 yorum:
Duygusal tatminsizlik? "koca lazim" diyecegim ama yanlis anlasilmasindan korkuyorum.
Duygusal tatminsizlik? "Koca bulamamak" diyecegim ama yanlis anlasilmaktan korkuyorum.
Ücret, ünvan, araba, ev iyi güzel ama insan makine degil.
Insanin ölüm döseginde elini tutacak bir esi, ya da en azindan cocugu olmali.
...diye düsünüyorum. Cok önemli konu bu.
Sn. Anonim,
Cok yanlis anlasilabilirdi bu yorum ama niyetiniz iyi, anladim ben onu:)
Hayat herkesin karsisina oyle elini tutabilecegi, bir omru paylasabilecegi kisiyi cikartmiyor maalesef. Ben de bu konuda hem kolay birisi degilim, hem de toleransim cok az. Hal boyle olunca, evlenmek kismet olmadi. Evlenseydim de cocuk yapmazdim. Tahammullu biri degilim ve isim haricinde sorumluluk almak istemem. Yoksa, bekar insanlar artik evlat edinebiliyor, ben de bir evlat edinebilirdim.
Bakmayin siz bana, benimkisi esseklik:)
Yorum Gönder